Θυμάρι (κεφαλές ανθέων)

Στο νησί της Κρήτης, το γένος Θύμος αντιπροσωπεύεται κυρίως από τον Τ. capitatus (συν. Thymbra capitata Cav., Thymbra capitata L. Rchb.f., Satureja capitata L.), ένας πολυετής, ποώδης θάμνος, που αναπτύσσεται σε διαφορετικό υψόμετρο, από 0 έως 1000 m πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, σε άνυδρες και βραχώδεις περιοχές.

Τα φυτά του γένους Thymus χρησιμοποιούνται ευρέως σε αρωματικά και μαγειρικά παρασκευάσματα τροφίμων, καθώς και στην αρωματοποιία, τη λαϊκή ιατρική και στον φαρμακολογικό τομέα ως σπασμολυτικό, αντισηπτικό και αποχρεμπτικό καθώς είναι ιδανικά για λοιμώξεις του ανώτερου αναπνευστικού (Rasooli & Mimostarfa, 2002).

Στην παραδοσιακή ιατρική, εγχύσεις με φύλλα και άνθη χρησιμοποιήθηκαν ως τονωτικό, αντιφλεγμονώδης, αντιπαρα-
σιτικό, αντιβηχικό και καρμινικοί παράγοντες.

Επίσης χρησιμοποιείται για τη θεραπεία του έλκους, της δερματίτιδας και ορισμένων τύπων ρευματικών πόνων.

Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε φαινόλες και κυρίως καρβακρόλη, που είναι κυρίως υπεύθυνη για την αντισηπτική δράση, καθώς και σε π-κυμένιο, γ-τερπινένιο, λιναλοόλη, β-μυρκένιο.

Στην καρβακρόλη/θυμόλη οφείλονται σε μεγάλο ποσοστό οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες του θυμαριού.

Η απόδοση των φύλλων του σε αιθέριο έλαιο ξεπερνά το 3 (% όγκος/ξηρό βάρος).